Web - Windows - iPhone
جودت وجود را هستی بخشيد و موجود نمود، از دریای رحمتت محرومش منما. اين مظلومان را در ظلّ سدرۀ عدلت مأوی ده و فقيران را به‌بحرِ غَنايت راه نما. توئی مالِكِ جود و سُلطانِ عَطا.
-حضرت بهاء اللهتوئی آن سُلطانی كه سلاطين عالم نزد اِسمی از اسمايت خاضع و خاشع. ای كريم، كَرَمت عالم را احاطه نموده و رحمتت سبقت گرفته. تو را قسم مي‌دهم به‌كلمۀ عليا و اقتدارِ قَلَمِ اعلی كه اين عبد را مؤيّد فرمائی بر آنچه لايق ايّام تواست. غريبی ارادۀِ وطن اعلی نموده و قاصدی قصد غايتِ قُصوی كرده. او را مدد فرما تا بر خدمتت قيام نمايد و به‌انتشارِ اوامر و احكامت مشغول گردد. ای كريم، اين فقير را از بحرِ غَنايت محروم منما و اين مسكين را در ظلّ رحمتت مَقرّ ده كه شايداز نفحات وحی تازه شود و به‌حياتِ ابدی فائز گردد. توئی قادر و توانا و توئی عالم و دانا. لا اِلهَ الّا اَنتَ العَليّ الاَعلی.
-حضرت بهاء اللهای دلبر يکتای من، آواره صحرايم و سر گشتۀ باديه پيما، در رهت افتان و خيزان و سرمست پيمانۀ پيمان، افتاده‌ام بيچاره‌ام دلداده‌ام شيدائيم سودائيم رسوائيم ولی روی به سویِ تو آرم و آرزوی کوی تو دارم، در هجرانم پر حرمانم، بی سر و سامانم به لطف و عنايتت شايانم، اسيرم مُجير شو افتاده‌ام دستگير شو، غريبم مُونسِ جان شو، بـی کسم مُعينِ دل و جان گرد، از جهان و جهانيان بيزار فرما و در پناه خويش منزل و قرار بخش، از مادون مُستغنی کن و از عطای خويش بهره و نصيب ده، گناه بيامرز خطا بپوش عفو و غفران فرما زيرا گنه‌کاريم بد رفتاريم، در بحر عِصيان مُستَغرَقيم. توئی محبوبِ مهربان و توئی بخشندۀ گناهان. ای پروردگار، اقتدار ده ثابت و پايدار نما، بی صبر و قرار کن و مجنونِ جمال پر انوار نما، مفتونِ آن زُلف مُشکبار فرما تا بيگانه و خويش فراموش نمائيم و مانند دريا به جوش وخروش آئيم و ازپيمانۀپيمان مست و مَدهوش گرديم. توئی بخشنده و مهربان و توئی آمرزنده وآموزندۀ ياران.
-حضرت عبدالبهاءخداوندا، پـاک و مقدّسی و بی نيـاز و منزّهی، اين بنـدۀ بيچاره را در پناه حضرت احديّتت ملجأ و پناه بخش و در ظِلّ سِدرۀِ بی منتهايت مسکن و مأوی عنايت کن.
-حضرت عبدالبهاءای پروردگار، مستمندانيم مرحمتی کن و فقيرانيم از بحرِ غَنا نصيبی بخش، محتاجيم علاجی ده، ذليلانيم عزّتی ببخش، جميع طيور و وحوش از خوانِ نعمتت روزی‌خوار و جميع کائنات از فيض عنايتت بهره بَردار، اين ضعيف را از فيضِ جليل محروم مفرما و اين ناتوان را از توانائی خويش عنايتی بخش، رزق يومی را رايگان ده، معيشت ضروری را برکتی احسان فرما تا مستغنی از دونِ تو گرديم و به‌کلّی به ياد تو افتيم، راه تو پوئيم روی تو جوئيم راز تو گوئيم. توئی توانای مهربان و توئی رازق عالم انسان.
-حضرت عبدالبهاءای آمرزگارِ بزرگوار، اين گرفتارِ زلف مشکبار را از بادۀ محبّتت جامی سرشار بخش، بيدار و هشيار کن، غمخوار و غمگسار گرد و دلجوئی نما و خوش خوئی عطا کن، ثابت و نابت فرما و قائم و کامل کن، مُقرّب درگاه فرما و واقف و آگاه کن، شعلۀ جهان‌سوز بخش و نالۀ جان‌سوز ده، شمعِ شب افروز فرما و آه دلسوز عطا کن، ناشرِ نفحات فرما و آياتِ باهرات کن، به کوی خويش راه ده و به پرتو روی خويش روشن فرما. توئی مقتدر و عزيز و توانا و توئی بينا و شنوا وخداوند بي‌همتا.
-حضرت عبدالبهاء